Mural z Wojciechem Korfantym oblany farbą. Malowidło na kamienicy przy ul. Reja 6 po raz kolejny zniszczone [Zdjęcia]

Mural upamiętniający Wojciecha Korfantego w Katowicach oblany farbą

Trwa ustalanie sprawcy lub sprawców aktu wandalizmu, do którego doszło prawdopodobnie w nocy z 20 na 21 grudnia w Katowicach. Zniszczono wówczas mural, który upamiętnia Wojciecha Korfantego. Malowidło na ścianie budynku przy ul. Reja 6 w Katowicach obrzucono szklanymi butelkami wypełnionymi farbą. Na muralu powstały białe plamy i zacieki.

6 zdjęć

Zdewastowany mural Wojciecha Korfantego przy ul. Reja 6

6 zdjęć

Nie wiadomo jakie motywy kierowały sprawcą bądź sprawcami tego aktu. Policja będzie się starać ustalić nie tylko kto, ale także dlaczego dopuścił się tego czynu. Niewykluczone, że czyn był związany z samą postacią Korfantego i kontrowersjami, jakie krążą wokół niego w niektórych środowiskach.

To nie pierwszy akt wandalizmu, który dotknął to dzieło w Katowicach. We wrześniu 2022 roku informowaliśmy o namalowanych sprayem napisach, które pojawiły się w dolnej części muralu. Wówczas malowidło wyczyszczono.

Mural Wojciecha Korfantego przy ul. Reja 6 w Katowicach

Mural jest przeniesieniem portretu Wojciecha Korfantego z archiwalnej fotografii. Pokrywa trzynastometrową ścianę kamienicy, a namalowanie go zajęło Wojciechowi Walczykowi około 60 godzin. Praca upamiętniająca Wojciecha Korfantego powstała w 2018 roku – w 100-lecie jego wystąpienia w Reichstagu, podczas którego upomniał się o Górny Śląsk i podkreślił jego znaczenie dla odradzającego się państwa polskiego.

Wojciech Korfanty

Wojciech Korfanty urodził się 20 kwietnia 1873 r. w osadzie Sadzawki (dziś dzielnica Siemianowic Śląskich). W wyborach z 1903 r. został wybrany posłem do niemieckiego parlamentu (Reichstagu), w którym wstąpił jako pierwszy Górnoślązak do Koła Polskiego. Stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich polityków w Niemczech. W listopadzie 1918 r. został członkiem Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, kierował jej wydziałem wojskowym w czasie powstania wielkopolskiego.

Mianowany przez polski rząd Polskim Komisarzem Plebiscytowym, w lutym 1920 r. stanął na czele Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu. Po wybuchu III powstania śląskiego w nocy z 2 na 3 maja 1921 r. ogłosił się jego dyktatorem. Po podziale Górnego Śląska między Polskę i Niemcy w 1922 r., wskutek oporu Józefa Piłsudskiego, nie objął stanowiska premiera, pozostał jednak wiodącym politykiem w województwie śląskim.

Po zamachu majowym 1926 r. przeciwstawił się sanacji, za co spotkały go szykany. W 1938 r. wyemigrował do Czechosłowacji. Powrócił do Polski w kwietniu 1939 r. i został aresztowany. Zmarł tuż po zwolnieniu z więzienia 17 sierpnia 1939 r. w Warszawie. Na Górnym Śląsku był legendą już za życia. Dziś jego postać i myśl polityczną upamiętniają nazwy ulic i pomniki.

Źródło: IPN.